Անասունը ո՛չ մի երկրում պատասխանատվություն չի կրում իր կատարածի, թեկուզ և ավերածի համար:

Թուրինի գրքի ցուցահանդեսի առիթով մտավորականների հարցում է անցկացվել՝ պարզելու, թե նրանք ո՛ր գրքերն ընդհանրապես չեն կարդացել:

Մենք պարտվել ենք մեր կարճատեսությանը, Մենք պարտվել ենք մեր ցուցամոլությանը, Մենք պարտվել ենք մեր որկրամոլությանը, Մենք պարտվել ենք մեր վախերին` թռիչք գործելու վախին

1994-ին ԼՏՊ-ն հայտարարեց՝ «նարինջ ուտող սփյուռքը անելիք չունի Հայաստանում ու հայ հասարակության հետ»։ ՈՒ սկսվեցին հասարակության ժեխացման պրոցեսները։

Առանձին ազգի, տվյալ երկիրը, նրա բնակչությունը վերացնելու առաջին քայլը, նրա հիշողությունը ջնջելն է: Ոչնչացնել այդ ազգի գրքերը, մշակույթը, պատմությունը:

Յուրաքանչյուր մարդ պիտի զբաղվի այն բանով, ինչի համար ինքը կոչված է։ Եվ քանի որ կոչված է, բնականաբար, լավ կանի իր գործը։ Սա հավիտենական ճշմարտություն է, սակայն լինում են ճակատագրական պահեր, որ այդ նույն անձը զինվորագրվում է և , կյանքը վտանգելով, փրկում իր երկիրն ու իր ժողովրդին։ Գլուխ պահող մարդը ոչ միայն իր գլուխը, այլև իր ընտանիքը, իր տոհմը և իր ազգը կկորցնի։ Ավելի պարզ արտահայտեմ միտքս, խոսեմ ինձ ծանոթ և ինձ առավել հարազատ բնագավառից, այսօր հաճախ ենք լսում՝ «Մենք մտավորականություն չունենք» արտահայտությունը։ Սա ժողովուրդն է ասում։ Սխալվու՞մ է։ Իհարկե, ո՛չ։

ԼՈՍ-Անջելեսում անձրևոտ օրերը ասես վերջ չունեն; Մեկ-մեկ երինքը պարզում է, մի պատառ արևի ժպիտ ու կրկին անձրև, անձրև…

Մոսկվա: Օստրոումովյան հիվանդանոց: ՄԱՐՏԻ 4 Առավոտյան իրեն ավելի թույլ էր զգում: Բեռլին գնալու ցանկությունը չէր լքում նրան: Երեկոյան Մոսկվայի նկարիչներից մեկը` Հովակիմ Միհաջանյանը եկավ, հետն էլ իր նկարներից մի քանիսը բերեց:

Արաբաթն ասաց, որ չափազանց կարևորում է Չինաստանի հետ հարաբերությունները։ Եթե Արաբաթը մարիխուանա չծխի և արևմտյան դեմոկրատական այլասերված չինովնիկներից օրինակ չվերցնի, ապա ուղեղն այդքան չի չորանա և կկարողանա կարդալ ու հասկանալ Չինաստանի ղեկավար Սի Ցզինպինի Ռուսաստան կատարած այցի արդյունքում ստորագրված փաստաթուղթը, որում կան հետևյալ կետերը, որոնք կարող է ներկայացնել շեֆին, որպեսզի հետևություններ անեն.